(بنام تو اي آرام جان )
عاشق با داشتن معشوق و يا با اميد آن ، خود را صاحب همه چيز مي بيند حتي اگر هيچ نداشته باشد و با نداشتن آن ، خود را صاحب هيچ نمي بيند حتي اگرش همه چيز باشد
وقتي هر صبح سفره ي دلمان را رو به آسمان مي گشاييم و زيارتنامه را روبروي چشمان پر آب مي گيريم و آنگاه كه دست ادب بر سينه مي گذاريم و سلام ميدهيم :
السلام عليك يا ابا عبدالله
و علي الارواح التي حلت بفنائك
در يك لحظه توده هاي بغض در گلويمان متراكم مي گردد و هواي دلمان ابري مي شود و هنگامي كه آسمان ديدگانمان در پيشگاه دلهاي سوخته باراني ميشود ، ناگهان ..... بوي خوش كربلا مشاممان را نوازش ميدهد
التماس دعا ..... يا علي مدد
