خلقت زن
نویسنده: آویشن(شنبه 85/4/24 ساعت 1:53 عصر)

به نام خدای دانائیها

 

از هنگامی که خداوند مشغول خلق کردن زن بود ،

 شش روز می گذشت .

فرشته ای ظاهر شد و عرض کرد :

 " چرا این همه وقت صرف این یکی می فرمایید ؟ "

 

 

خداوند پاسخ داد : " آیا دستور کار او را دیده ای؟ "

او باید کاملا قابل شستشو باشد ، اما

پلاستیکی نباشد .

باید دویست قطعه متحرک داشته باشد ، که همگی

قابل جایگزینی باشند .

باید بتواند با خوردن قهوه بدون شکر

 و غذای شب مانده کار کند .

باید دامنی داشته باشد که همزمان دو بچه را

در خودش جا دهد

و وقتی از جایش بلند شد ناپدید شود .

بوسه ای داشته باشد که بتواند همه دردها را ، از

زانوی خراشیده گرفته تا قلب

شکسته ، درمان کند .

و شش جفت دست داشته باشد .

فرشته از شنیدن این همه مبهوت شد .

گفت : " شش جفت دست ؟! امکان ندارد . "

 

 

خداوند پاسخ داد : " فقط دست ها نیستند .

مادرها باید سه جفت چشم هم داشته باشند .

تازه به این ترتیب ، این می شود یک الگوی متعارف برای آنها " .

خداوند سری تکان داد و فرمود : بله .

یک جفت برای وقتی

که از بچه هایش می پرسد که چه کار می کنید ،

از پشت در بسته هم بتواند ببیندشان .

یک جفت باید پشت سرش داشته باشد

که آنچه را لازم است بفهمد !!

و جفت سوم همین جا روی صورتش است

که وقتی به بچه خطاکارش نگاه کند ،

بتواند بدون کلام به او بگوید او را

می فهمد و دوستش دارد .

 

 

فرشته سعی کرد جلوی خدا را بگیرد .

" این همه کار برای یک روز خیلی زیاد است .

باشد فردا تمامش بفرمایید " .

خداوند فرمود : نمی شود !

چیزی نمانده تا کار خلق این مخلوقی را که این همه به

من نزدیک است ، تمام کنم .

از این پس می تواند هنگام بیماری ،

خودش را درمان کند ،

یک خانواده را با یک قرص نان سیر کند

و یک بچه پنج ساله را وادار کند دوش بگیرد .

فرشته نزدیک شد و به زن دست زد .

" اما ای خداوند ، او را خیلی نرم آفریده ای " .

" بله نرم است ، اما او را سخت هم آفریده ام .

تصورش را هم نمی توانی بکنی

که تا چه حد می تواند تحمل کند و زحمت بکشد " .

فرشته پرسید : " فکر هم می تواند بکند ؟ "

خداوند پاسخ داد :

" نه تنها فکر می کند ، بلکه قوه استدلال

و مذاکره هم دارد " .

آن گاه فرشته متوجه چیزی شد و به گونه

زن دست زد .

" ای وای ، مثل این که این نمونه نشتی دارد .

به شما گفتم که در این یکی زیادی

مواد مصرف کرده اید " .

خداوند مخالفت کرد :

" آن که نشتی نیست ، اشک است " .

 

 

فرشته پرسید : " اشک دیگر چیست ؟ "

خداوند گفت :

" اشک وسیله ای است برای ابراز شادی ،

اندوه ، درد ، نا امیدی ، تنهایی ، سوگ ، و غرورش " .

فرشته متاثر شد .

شما نابغه اید ای خداوند . شما فکر همه چیز را کرده اید ،

چون زن ها واقعا حیرت انگیزند .

زن ها قدرتی دارند که مردان را متحیر می کند .

همواره بچه ها را به دندان می کشند .

سختی ها را بهتر تحمل می کنند .

بار زندگی را به دوش می کشند ،

ولی شادی ، عشق و لذت به فضای خانه می پراکنند .

وقتی می خواهند جیغ بزنند ، با لبخند می زنند .

وقتی می خواهند گریه کنند ، آواز می خوانند .

وقتی خوشحالند گریه می کنند ،

و وقتی عصبانی اند می خندند .

برای آنچه باور دارند می جنگند

در مقابل بی عدالتی می ایستند .

وقتی مطمئن اند راه حل دیگری وجود دارد ،

" نه " نمی پذیرند .

بدون کفش نو سر می کنند ، که بچه هایشان

کفش نو داشته باشند .

برای همراهی یک دوست مضطرب ،

با او به دکتر می روند .

بدون قید و شرط دوست می دارند .

وقتی بچه هایشان به موفقیتی دست پیدا می کنند

گریه می کنند ، و وقتی دوستان شان پاداش

می گیرند ، می خندند .

در مرگ یک دوست ، دل شان می شکند .

در از دست دادن یکی از اعضای خانواده

اندوهگین می شوند ، با این حال وقتی می بینند

همه از پا افتاده اند ، قوی ، پابرجا می مانند .

آنها می راتتد ، می پرند ، راه می روند ، می دوند ،

و برای شما ایمیل می فرستند که نشان تان

بدهند چه قدر برای شان مهم هستید .

قلب زن است که جهان را به چرخش در می آورد .

زن ها در هز اندازه و رنگ و شکلی موجودند .

می دانند که بغل کردن و بوسیدن می تواند هر

دل شکسته ای را التیام بخشد .

کار زن ها بیش از بچه به دنیا آوردن است .

آنها شادی و امید به ارمغان می آورند

آنها شفقت و فکر نو می بخشند .

زن ها چیزهای زیادی برای گفتن و برای بخشیدن دارند .

 

به نقل از کتاب : خلقت زن

نویسنده: شهرزاد فتوحی

تعداد صفحات: 62
قطع: جیبی
قیمت: 20,000 ریال

توضیحات:

این کتاب یک متن دو زبانه دربارة زن است که با ظرافت دربارة سرشت او و نقشی که در زندگى همسر، فرزندان و اطرافیانش به عهده دارد صحبت مى‌کند. تصاویرى که با متن‌ها قرین شده‌اند زیبا و الهام‌بخش هستند . زنان با خواندن این کتاب احساس غرور مى‌کنند و مردان به وجود مادران و همسران‌شان افتخار!