بانوی آب ،‏ سوره آفتاب
نویسنده: آویشن(چهارشنبه 85/4/7 ساعت 7:0 عصر)

السلام علیک یا فاطمه الزهرا (س)

 

شهادت دخت پیامبر اعظم حضرت فاطمه زهرا (س)

را به تمامی شیعیان جهان تسلیت می گویم .

اولین واژه که آمد به نظر فاطمه بود

 

 

از آن زمان که ام ابیها شدی ،

از آن زمان که زخم های از کین خورده پدر را مرهم می گذاشتی ،

از آن زمان که زمانه پاکی و قداست محسنی را به خود ندید ،

 از آن زمان که علی را دست بسته و اسیر زخم زبان های مردم توخالی می بردند ؛

عفت تو گوش زمانه را کر کرد .

از آن زمان که از داغ پدر ضجه می زدی و مردمان را طاقت عزای پیامبر نبود ،

 از آن زمان که رحم کردی و نفرین نکردی ،

 از آن زمان که فدک ملک حلال تو شد

اما جانت را از حسادت و طعنه آزار دادند ،

که حرام باد بر آنان که غصبش کردند ؛

عفت تو ، چشم نامردمان را کور کرد و کینه ، دامن تو را گرفت .

در کجای تاریخ صدای ضجه ای از تو برخاسته با بدنی مجروح ؟

می پرسیدند گریه های فاطمه را چه شد ؟

شاید اگر نفرینشان می کردی خوب معنی داغدار بودن را می فهمیدند

اما از چون تو فاطمه ای " ما هکذا الظن بک . . . "

 

به نقل از : گاهنامه هیات روضه الحسین

هیات مذهبی دانشجویان و دانش آموختگان تهران

ویژه نامه نشریه بوی سیب

مدیر مسئول : وحید رزازی

دبیر اجرایی : رقیه رود سرایی